16 paź 16 PAŹDZIERNIKA – WSPOMNIENIE BŁOGOSŁAWIONEGO PIOTRA CASANIEGO
Jest 20 kwietnia 1622 roku. Całkiem niedawno od tego dnia, bo 18 listopada 1621 roku, komisja kardynalska i Papież Paweł V zatwierdzili powstanie nowego Zakonu w Kościele: Zakonu Szkół Pobożnych. W ten wiosenny rzymski dzień Józef Kalasancjusz wraz ze swoimi czterema najbliższymi współbraćmi, Piotrem Casanim, Viviano Vivianim, Franciszekiem Castellim i Pawłem Ottonellim idą do pałacu umierającego kardynała Tontiego, wielkiego przyjaciela Zakonu Pijarów. Pragnieniem kardynała jest to by Kalasancjusz i jego współbracia złożyli profesję uroczystą oddając się nie tylko całkowicie, ale i definitywnie życiu w ubóstwie, czystości i posłuszeństwie oraz służbie ubogim dzieciom i młodzieży.
Przy łożu kard Tontiego najpierw Kalasancjusz wypowiada słowa profesji zakonnej:
„Ja Józef od Matki Bożej” „[…] facio meam professionem in Congregatione Pauperum Matris Dei Scholarum Piarum, et voveo omnipotenti Deo Patri, Filio, et Spirimi Sancto, ac Deiparae semper Virgini Mariae, […] summam paupertatem, castitatem, et obedientiam […]”.
Po Kalasancjuszu profesję składa Piotr Casani:
„Ja Piotr, od Ubogich, w świecie Piotr Casani, składam swoją profesji z Zgromadzeniu Ubogich Matki Bożej Szkół Pobożnych i ślubuję Bogu Wszechmogącemu, Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu oraz Bogurodzicy zawsze Dziewicy Maryi oraz tobie Wielebny Ojcze, który reprezentujesz Boga, oraz wszystkim twoim prawnie wybranym następcom najwyższe ubóstwo, czystość i posłuszeństwo i na jego mocy szczególne oddanie się nauczaniu dzieci, zgodnie z brewe Pawła V opartym na tych Konstytucjach. Profesję tę i śluby — wyrzekając się w sposób wolny i zupełny wszystkich istniejących przeszkód — uważam z trwałe, zatwierdzone i ważne i chcę, aby takie były na zawsze […]”
Piotr Casani, jeszcze w tym samym dniu, napisze w liście:
„Dziś rano złożyliśmy śluby uroczyste na ręce konającego Najjaśniejszego Tonti i wychodząc z jego domu, poszliśmy do kościoła Santa Maria Maggiore i odnowiliśmy je po mszy św., odprawionej przez naszego Ojca przy ołtarzu Najświętszej Dziewicy”
Casani był jednym z pierwszych i najwierniejszych współpracowników św. Józefa Kalasancjusza. Towarzyszy Kalasancjuszowi od roku 1614, przeżywa z nim cały proces tworzenia Zakonu Szkół Pobożnych, jest świadkiem dynamicznego rozwoju jak i najtrudniejszych chwil dla Zakonu. Błogosławiony Piotr Casani wierny złożonym Panu Bogu ślubom staje się „prawą ręką” Kalasancjusza: czterokrotnie jest mianowany magistrem nowicjuszy, zakłada trzy nowe fundacje i przynajmniej 10 krotnie zmienia miejsce swojej posługi.
Jednym z najważniejszych argumentów dołączenia i pozostania przy Kalasancjuszu, była praktyka życia w ubóstwie. Casani był przekonany, że poświęcenie dla ubogich wymagało koherentnego świadectwa ubóstwa u wychowawców.
Rzym, Genua, Neapol, Morawy są miejscami do których Casani najczęściej powraca w swojej aktywności, ale również Narni, Frascati, Carcare, Savona, Fannano, Messyna i inne miejsca widziały go, niezmordowanego propagatora dzieła kalasantyńskiego. Jego predyspozycje intelektualne i predyspozycje serca były całkowicie zaangażowane w tym celu. Swoim życiem oddanym wychowaniu ukazuje głębokie bogactwo wewnętrzne, które zaprowadziło go na szczyty świętości.
Jeden z pijarów tak napisał o bł. Piotrze
„Po naszym czcigodnym Ojcu [Kalasancjuszu] wszystkie nasze Szkoły Pobożne winny podziwiać i wspominać tego drugiego Ojca, któremu zawdzięczają tyle ogromnych wyrzeczeń i wielkich przykładów, jakie nam pozostawił”
Błogosławiony Piotrze Casani – Módl się za nami.
Więcej o życiu bł. Piotra Casaniego można przeczytać tutaj:
https://kalasancjusz.blogspot.com/2013/02/o-piotr-casani.html