Z modlitwy przy udzielaniu tego sakramentu:
Panie Jezu Chryste, Ty powiedziałeś przez apostoła Jakuba: „Choruje ktoś między wami? Niech wezwie kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. Modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone”.
Sakramentu udzielamy:
– w domu chorego w pierwsze piątki miesiąca w godz. 9.00-12.00, po uprzednim zgłoszeniu w kancelarii parafialnej lub w zakrystii
– w kościele z okazji Światowego Dnia Chorego 11 lutego podczas Mszy św. z chorymi i za chorych o godz. 10.00
– zawsze, gdy o to prosi kapłana chory lub osoba, która się nim opiekuje.
Sakrament namaszczenia powinni przyjmować wierni, których życie jest zagrożone z powodu choroby lub podeszłego wieku. Uważa się, że dla oceny choroby wystarczy roztropny osąd ze strony samego chorego, rodziny lub duszpasterza. W razie wątpliwości można zapytać lekarza. Stąd też sakrament namaszczenia ma prawo przyjąć chory w poważnej chorobie, która może zagrozić jego życiu. Można też przyjmować sakrament chorych przed operacją, jeśli jej przyczyną jest poważna choroba. Chory nie musi tu być osobą leżącą.
Sakrament namaszczenia mogą przyjmować ciężko chore dzieci, nawet przed pierwszą spowiedzią i Komunią św., jeżeli osiągnęły taki stan swojego umysłu, że wiedzą, iż ten sakrament może im przynieść ulgę.
Chorym, którzy stracili przytomność lub używanie rozumu, wolno udzielić namaszczenia, gdy nie ma wątpliwości, że poprosiliby o ten sakrament, gdyby byli przytomni.
Nie wolno kapłanowi udzielić tego sakramentu w dwóch przypadkach, mianowicie gdy chory już zmarł oraz w drugim wypadku, gdy chory nie okazuje żalu za grzechy lub odmawia przyjęcia sakramentu (KPK kan. 1007).
Czas i miejsce udzielania namaszczenia
W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy, że namaszczenie nie jest sakramentem przeznaczonym tylko dla tych, którzy znajdują się w ostatecznym niebezpieczeństwie utraty życia. Odpowiednia zatem pora na przyjęcie tego sakramentu jest już wówczas, gdy wiernym zaczyna grozić niebezpieczeństwo śmierci z powodu choroby lub starości. (KKK 1514).
Zazwyczaj miejscem udzielania sakramentu namaszczenia chorych jest dom, mieszkanie chorego, a także szpitale. W kościele lub kaplicy udziela się sakramentu namaszczenia chorym, np. przed operacją, ale też gdy sprawuje się liturgię tego sakramentu, często podczas Mszy św., dla większej grupy osób.
